چسبندگی جفت

چسبندگی جفت یک مشکل جدی در بارداری است که زمانی اتفاق می افتد ، که جفت در عمق زیادی در دیواره رحم رشد می کند. معمولاً بعد از وضع حمل ، جفت از دیواره رحم جدا می شود. در این عارضه ، تمام یا بخشی از جفت همچنان متصل به دیواره رحم باقی می ماند. این امر باعث از دست رفتن شدید خون در طول وضع حمل می شود. این احتمال وجود دارد که جفت به ماهیچه های رحم حمله کرده ، یا در دیواره رحم رشد کند.

چسبندگی جفت بعنوان یک مشکل بارداری پر خطر محسوب می شود. اگر این مشکل در سونوگرافی دوران بارداری تشخیص داده شود ، باید تحت سزارین قرار گرفته و بعد از آن با یک روند جراحی ، رحم شما برداشته شود.

مادرانی که در طول بارداری دارای عارضه چسبندگی جفت می باشند ، باید سریع به پزشک زنان و زایمان مراجعه کنند و سونوگرافی های تجویز شده را برای بررسی مشکلات انجام دهند ؛ چنانچه این عارضه درمان نشود ، مجبور به زایمان زودرس می شوند و اگر بعد از زایمان خونریزی آنان کنترل نشود ، عمل هیسترکتومی برای رفع این عارضه انجام می شود.

جفت چیست ؟

جفت ، عضو رو به رشدی در رحم در دوران بارداری است که اکسیژن و مواد غذایی را به جنین منتقل می کند و مواد زائد و اضافی را از آن دور می کند. جفت مملو از خون است که به دیواره رحمی چسبیده و از طریق بند ناف به جنین وصل شده است. در حالت عادی ، جفت پس از تولد نوزاد باید از رحم خارج شود ؛ اما در مواقعی قسمتی یا کل آن باقی می ماند ؛ در این زمان گفته می شود ، چسبندگي جفت رخ داده است.

علائم

عارضه چسبندگی جفت اغلب در طول بارداری هیچگونه علائم و نشانگانی به همراه ندارد. البته گاهی خونریزی واژنی در طول سه ماهه سوم بارداری اتفاق می افتد.

علل

تصور می شود که چسبندگی جفت ، با ناهنجاری های در آستر یا پوشش رحم در ارتباط بوده و معمولاً در اثر ایجاد جای زخم یا اسکار ، بعد از سزارین یا دیگر جراحی های رحم اتفاق می افتد. این عارضه باعث می شود که جفت در عمق دیواره رحم رشد کند ، با این وجود گاهی اوقات ، چسبندگی جفت ، بدون داشتن هرگونه سابقه جراحی رخ می دهد.

فاکتورهای خطر

فاکتورهای خطر بسیاری می توانند خطر چسبندگی رحم را افزایش دهند. برخی از آن ها عبارتند از :

جراحی رحم قبلی

خطر چسبندگی جفت با تعداد جراحی های سزارین یا دیگر جراحی های رحم ، افزایش پیدا می کند.

موقعیت جفت

در صورتی که جفت به طور نسبی یا به صورت کامل دهانه رحم را پوشش داده باشد ، یا در موقعیت پایین تر در رحم قرار گرفته باشد ، خطر چسبندگی جفت افزایش می یابد.

سن بارداری

احتمال وقوع چسبندگی جفت در زنان دارای سن بالاتر از 35 سال ، بیشتر است.

زایمان های قبلی

خطر چسبندگی جفت با افزایش تعداد بارداری های قبلی ، افزایش می یابد.

شایان ذکر است مادرانی که عارضه چسبندگي جفت داشته باشند ، چنانچه زود درمان و رفع نشود ، سلامت خود یا نوزادشان در خطر خواهد بود.

تشخیص

اگر فاکتورهای خطر برای چسبندگی جفت ، از قبیل پوشش داده شدن کامل یا نسبی دهانه رحم ، توسط جفت یا قرار گرفتن تحت جراحی قبلی در رحم ، در طول بارداری در شما مشاهده شود ، پزشک با دقت کاشت جفت نوزاد شما را انجام خواهد داد.

از طریق سونوگرافی یا ام آر آی ، پزشک می تواند عمق کاشت جفت در دیواره رحم را مورد ارزیابی قرار دهد.

درمان

در مواردی که پزشک به چسبندگی جفت مشکوک باشد ، او وضع حمل سالم نوزاد را طرح ریزی خواهد کرد. در صورت شدید بودن چسبندگی جفت ، سزارین انجام شده و گاهی برداشته شدن رحم در طی یک روند جراحی ، الزامی خواهد بود. این روند ، که هیسترکتومی سزارین نیز نامیده می شود ، به پیشگیری از رویداد تهدید کننده از دست رفتن مقدار زیادی خون ، که در صورت عدم جدا کردن جفت محتمل الوقوع است ، کمک می کند.

چنانچه در طول سه ماه سوم بارداری دچار خونریزی واژنی شوید ، پزشک استراحت مطلق یا بستری شدن در بیمارستان را توصیه خواهد کرد.

اقدامات قبل از جراحی

پزشک درباره خطرات و عوارض جانبی بالقوه مرتبط با چسبندگی جفت ، با شما گفتگو می کند. وی همچنین در خصوص موارد زیر نیز به شما اطلاع رسانی می نماید :

نیاز به انتقال خون در طول یا بعد از وضع حمل

نیاز به مراقبت جدی تا زمان وضع حمل ، در صورت خونریزی که برای زندگی شما تهدید کننده محسوب شود.

در طول جراحی

در طول سزارین ، پزشک شما نوزادتان را از طریق ایجاد یک برش اولیه در شکم و یک برش ثانویه در رحم ، به دنیا می آورد. بعد از وضع حمل ، تیم مراقبتی ، رحم و جفت متصل به آن را خارج می کند. این کار با هدف جلوگیری از خونریزی شدید انجام می پذیرد.

بعد از هیسترکتومی ، شما دیگر باردار نخواهید شد. اگر قصد به دنیا آوردن فرزندان بیشتری را در آینده دارید ، باید در خصوص بهره مندی از گزینه های دیگر با پزشک خود مشورت کنید.

در موارد نادر ، رحم و جفت دست نخورده باقی می ماند و جفت به مرور زمان تحلیل می رود.

با این وجود ، این دستاورد می تواند مشکلات جدی را به همراه داشته باشد :

• خونریزی شدید واژنی
• عفونت
• نیاز به هیسترکتومی در دوره های بعدی زندگی

بعلاوه تحقیقات محدودی نشان می دهد ، که زنانی که از هیسترکتومی بعد از چسبندگی جفت اجتناب می کنند ، در معرض خطر عوارض جانبی از قبیل بازگشت چسبندگی جفت ، در بارداری های بعدی خود قرار خواهند گرفت.